این روزها

وبلاگ on دی ۱۲م, ۱۳۹۰ دیدگاه‌ها خاموش

هفته‌های تلخ من، بوی تنهایی می‌دن
نمی‌دونم چرا، یهویی اینجوری می‌شن

پرم از تنهایی، پرم از غصه و غم
بیخیال هستم اما، نمی‌فهمی چی می‌گم!

خونه زندونه برام، ناجی آزادی!
این‌ همه زندون رو، تو به قلبم دادی

Comments are closed.